Tα φαγητά των Προγόνων μας

Ποια ήταν τα φαγητά των Προγόνων μας;

Η Σαρακοστή μού δίνει την ιδέα να μιλήσω σήμερα για λιχουδιές. Οχι βέβαια για μας. Για τους προγόνους μας που ήταν ακόμα αβάπτιστοι. Από μικρός αναρωτιόμουν τι έτρωγαν οι αρχαίοι Ελληνες. Οταν μεγάλωσα και μου ήρθε να γράψω το Αρχαίο Ερωτικό και Συμποσιακό Λεξιλόγιο, έμαθα πολλά για το θέμα και από τους κωμικούς συγγραφείς αλλά κυρίως από τον Αθήναιο. Χρειάστηκε να διαβάσω το πόνημά του «Οι δειπνοσοφιστές»...

Και τους 15 τόμους. Και να σκεφτείτε ότι είχε γράψει τριάντα και χάθηκαν οι μισοί. Ο ΑΘήναιος, που ήταν «γαστρονόμος, διαιτολόγος, ρήτορας και γραμματικός» από την Ναυκρατίδα, την πλούσια ελληνική αυτή πόλη της φαραωνικής Αιγύπτου, γράφει το έργο του τον 2ο με 3ο μετά Χριστόν αιώνα, στη Ρώμη. Μοναδικές οι πληροφορίες του για την Ελλάδα την αρχαιότερή του και εξίσου μοναδικές οι συνταγές που μας περιγράφει. «Ωνθυλευμένη τευθίδα (καλαμάρι γεμιστό) από τη Ρόδο, και χορδή (πατσά) από την Σικελία». Μαθαίνουμε ότι οι Ιωνες είχαν 72 διαφορετικά είδη ψωμιού. Υπενθυμίζω ότι οι δημητριακοί καρποί όπως το στάρι και το κριθάρι -που οδήγησαν στους πρώτους οικισμούς- ήταν η βάση της διατροφής όλων των λαών, μέχρι σήμερα! Δεν είναι τυχαίο ότι από πάντα ο άρτος

Η ιαματική αγία τριάδα των αρχαίων Λακώνων

Αμβούλιοι θεοί Η ιαματική αγία τριάδα των αρχαίων Λακώνων

Οι αµβούλιοι θεοί ήταν ένα προσωνύµιο που χρησιµοποιούσαν οι αρχαίοι Λάκωνες για ένα σύστηµα ιερής τριάδος, η οποία απαρτιζόταν από τον ∆ία, την Αθηνά και τους ∆ιοσκούρους (Κάστορα και
Πολυδεύκη). Οι τελευταίοι, κατά τη λακωνική πίστη, είχαν την ικανότητα να παρατείνουν την ανθρώπινη ζωή! Αλλωστε οι Κάστωρ και Πολυδεύκης γεννήθηκαν στην πόλη Θεράπνη της Λακωνίας, πλάι στον Ευρώτα, µια πόλη σχετιζόµενη µε την πνευµατική θεραπεία.

Οι βωµοί του Αµβουλίου ∆ιός, της Αµβουλίας Αθηνάς και των Αµβουλίων Τυνδαριδών ∆ιοσκούρων δεν απείχαν πολύ απ’ αυτόν του Καρνείου (Απόλλωνος) και του ∆ιονύσου Κολωνάτα (Κολωνάτη), ο οποίος έκειτο στην Κολώνα και στον οποίο έθυον οι Σπαρτιάτες οπαδοί του, οι λεγόµενοι ∆ιονυσιάτες. (Παυσανίας, 3.13.6). Πρόκειται, λοιπόν, για µια ιαµατική ιερή τριάδα, η λατρεία της οποίας εξαπλώθηκε από τη Λακωνία στην Ιταλία και από εκεί στη λοιπή Ευρώπη.Η «περίεργη» ρίζα αµβ- συνδέεται άλλοτε µε πνευµατικά κατορθώµατα και άλλοτε µε φθοροποιά (αµβλόω, άµβλωσις).

Το µυστικό της αντιγήρανσης
Οι ιερείς των αµβουλίων θεών γνώριζαν, προφανώς, τον τρόπο και τη µέθοδο µε την οποία µπορεί να παραταθεί η ζωή, να πάρει αναβολή η φθορά, δηλαδή ο θάνατος.Η εξήγηση και η λύση του µυστηρίου αυτού δεν έρχεται µέσα από την επιστήµη της Αρχαιολογίας, αλλά µέσα από τη σοφή ελληνική τέχνη και παράδοση της ετυµολογίας.Οι αµβούλιοι θεοί, λοιπόν, µπορούσαν και έδιναν µία αναβολή (< αµβολά (δωρ.)/αµβολή (ιων.)/αµβολίη - Απολλ. Ρόδ.) του θανάτου. Με ποιον τρόπο; Αµβολάδην/

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΣΠΑΡΤΗ

ΑΡΧΑΙΑ ΣΠΑΡΤΗ
(ΑΦΙΕΡΩΜΑ – «Ιστορικά» - «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»

Α΄ ΜΕΡΟΣ

1. ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΙΕΡΑ (1050 - 700 π.Χ.)

Της Αιμιλίας Μπάνου  διδάκτορος Αρχαιολογίας, Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο

Για την πρώιμη ιστορία της Σπάρτης ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε. Τα αρχαιολογικά δεδομένα είναι λίγα και αποσπασματικά, ενώ οι φιλολογικές πηγές είναι μεταγενέστερες και η αξία τους για την ανασύστα­ση της ιστορίας αυτής της εποχής περιορισμένη. Κατ' ανάγκη, οι υποθέσεις των ιστορικών για την πρώιμη ιστορία της Σπάρτης συνιστούν προσπάθει­ες συνδυασμού αρχαιολογικών, φιλολογικών, γλωσσολογικών και μυθολογικών δεδομένων, που περισσότερο ως προτάσεις μελλοντικής έρευνας παρά ως ολοκληρωμένες θεωρίες μπορεί να θεω­ρηθούν. Κι αυτό για μια εποχή και μια περιοχή που παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς σχετίζονται τόσο με το πολυσυζητημένο ζήτημα της «καθόδου των Δωριέων» όσο και με τη συγκρότη­ση της σπαρτιατικής πόλης-κράτους.

Στο άρθρο αυτό θα περιοριστούμε στα αρχαιολο­γικά δεδομένα, καθώς αυτά αποτελούν μια απτή όαση για τη μελλοντική έρευνα, αλλά και για την ενδεχόμενη επαλήθευση ήδη διατυπωμένων ή μελλοντικών υποθέσεων.

Μετά το τέλος του μυκηναϊκού πολιτισμού (γύρω στο 1050 π.Χ.) ακολουθεί στην περιοχή της Σπάρ­της (αλλά και σε ολόκληρη τη Λακωνία) ένας αι­ώνας περίπου πλήρους απουσίας αρχαιολογικών ευρημάτων, γεγονός που από ορισμένους ερευνητές έχει θεωρηθεί ότι αντιστοιχεί σε σημαντική μείωση του πληθυσμού, αν όχι ερήμωση. Από το 950 π.Χ. εμφανίζονται τα πρώτα δείγματα της λεγόμενης πρωτογεωμετρικής λακωνικής κεραμικής, που πι­στοποιούν την κατοίκηση της περιοχής